Wyobraźnia lokalizacyjna

Łk 9, 57-62

Autor deklaracji "pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz!" wyobrażał sobie zapewne, że pójdzie za Mistrzem, by osiąść tam, gdzie On. 

Nie przewidział zapewne odpowiedzi, z której wynikało, iż pójście za Nim oznacza brak własnego miejsca w tym świecie.

Dni stracone

Łk 6,6-11
 
Złe przeżycie szabatu, jak i innego dnia, może być rożnie rozumiane, w zależności od optyki.

Jedni uznają dzień za dobrze przeżyty, gdy wyświadczą komuś dobro. Inni uznają go za niewłaściwie spędzony, gdy dobry uczynek nie jest uwzględniony przez system nakazów i zakazów.

Są nawet tacy, którzy za dobry uznają tylko taki dzień, w którym uznało się komuś dopiec a dzień, w którym nikomu nie dopiekli - za dzień stracony.

Moc i krzyk

Łk 4,31-37

Jezus posługuje się słowem pełnym mocy.

Duch nieczysty epatuje krzykiem.

Tak, Ojcze

Mt 11,25–30

Weryfikacja

J 20, 24-29

Co ma legitymizować Jezusa w oczach Tomasza?

Fajerwerkowe cuda? Nie. Ślady męki.

Znależć swe życie

Mt 10,37-42

Jakość owocu, lokalizacja drzewa

Mt 7,15-20

O tym, czy owoc jest dobry czy zły, można wyrokować nawet nie widząc drzewa. Jednakże smak niektórych owoców wskazuje nawet, w jakim regionie ono wzrastało.

Wiele wróbli

Mt 10,26-33

Smutek i radość

Łk 1,57-66.80

Nieszczęście Elżbiety było jej własnym dramatem. Za to radość z narodzenia dziecka stała się ogólna. Do tego stopnia, iż sąsiedzi roszczą sobie prawo do nadania mu imienia.

Znękani i porzuceni

Mt 9, 36-10,8

Słowa i przysięgi

Mt 5,33-37
 
Jeżeli jest się przywykłym do dotrzymywania danego słowa, nie trzeba przysięgać.

Jeżeli wiemy, że ktoś postępuje zgodnie z własnymi deklaracjami, nie potrzebujemy od niego uroczystych obietnic.

Bóg umiłował świat

J 3,16-18

Uczeni i wdowa

Mk 12,38-44

Uczeni w Piśmie zyskują na tym świecie bardzo dużo - materialnie, prestiżowo, emocjonalnie - nie tyle dzięki temu, iż są (rzekomo) blisko Pana Boga, lecz dlatego, iż potrafią wytworzyć konkretny swój obraz na zewnątrz. Uboga wdowa nie posiada niczego. A zatem pozostaje jej tylko Bóg.

Pokój wam

J 20,19-23

Poważna rozmowa

J 21,15-19

Jezus, po pojawieniu się, nie rozpoczyna od razu poważnej rozmowy z Piotrem. Rozpoczyna od wspólnego posiłku z uczniami.

Niektórzy jednak wątpili

Mt 28, 16-20

Uradowanie

J 16,20-23a

Kiedy człowiek zapomina o smutku? Wtedy, gdy jego miejsce zajmuje radość. Warunek jest jednaki taki, że szczęście musi być większe od wcześniejszego umęczenia.

Brak zrozumienia

J 16, 16-20

Uczniowie usiłując zrozumieć słowa Jezusa stosują w sumie nierzadką metodę. Pytają innych, co On ma na myśli, zamiast spytać bezpośrednio Jego.

Społeczna chwiejność

J 15, 26-16,4a

Co może być jednym z głównych powodów zachwiania w wierze?

Wyłączenie z synagogi.

O układankach

J 15,18-21

Świat społeczny jest zestawem klocków dostosowanych do ramki. Gdy jeden z nich zostanie z niej wyjęty, a później pomalowany lub zmieniony zostanie jego kształt, nie będzie już dłużej pasować ani do niej, ani wykazywać spójności z innymi klockami.

Wy Go znacie

J 14, 15-21

Trwanie owocu

J 15,12-17

Na czym polega przynoszenie i trwanie owocu?

Na proszeniu i otrzymywaniu.

Frustracje sadownika

J 15, 1-8

Zapewne najłatwiej jest obciąć latorośl lub nawet wyciąć całe drzewo. O wiele trudniej jest zaś pielęgnować i oczyszczać. A jednak ogrodnik pieczołowicie dba o drzewa. Pomimo iż skala ich  deformacji i zabrudzenia jest często taka, że od razu chciałoby się wyciąć cały sad...

Przybywanie i przebywanie

J 14, 21-26

Najchętniej przybywa się do i przebywa się u tego, co do którego wiadomo, że darzy przyjaźnią lub miłością.

Znacie drogę

J 14, 1-1

Motywy podążania

J 10, 1-10

Owce idą za pasterzem ze względu na zaufanie i wiarę w jego obietnice. A należą do nich nie tylko bezpieczeństwo, ale i pasza...

Wejdzie i wyjdzie

J 10, 1-10

Uwierzyć

J 14,6-14

Uwierzyć jest zazwyczaj poprzedzone przez usłyszeć lub zobaczyć. Albo samemu, albo poprzez pośrednika. Usłyszeć lub zobaczyć jest poprzedzone przez uważać.

Zatrzymali się smutni

Łk 24,13-35

Pokój Wam!

J 20, 19-31

Perorujący

Łk 24, 13-35

Dlaczego uczniowie nie rozpoznają Jezusa? Może dlatego, że są zbyt zajęci rozprawianiem. Perorując, skupiając się na własnych słowach, są zbyt zajęci, by rozpoznać inną osobę.

Ujrzał i uwierzył

J 20, 1-9

Wyjść naprzeciw

Mt 28,1-1

Maria Magdalena i druga Maria odchodzą od grobu Jezusa. Nie jest to jednak zaniechanie, zaparcie się czy zdrada. Wprost przeciwnie. Porzucając grób wychodzą naprzeciw zmartwychwstałemu Jezusowi.

Kto zdradzi?

J 13,21-33.36-38

Czy niepewność uczniów co do tego, kto zdradzi, jest dowodem na ich chwiejność lub brak stałości w wierze?

Mnie się wydaje, że raczej pełnego realizmu braku zaufania sobie samemu.

O pseudoszlachetności w złości

J 12, 1-11

Judasz oburza się na marnowanie pieniędzy, które można by przecież przeznaczyć na potrzeby osób ubogich.

W rzeczywistości jego gniew ma zupełnie inne motywy. Najbardziej prozaiczna sprawa pod słońcem - złość w reakcji na pokrzyżowanie interesów, która nie da się ukryć, jest pokrywana pozorem szlachetności.

Czas mój jest bliski

Mt 26,14-27,66

Bieg wypadków

J 10, 31-42

Jakie znamienne zjawisko występuje w tym fragmencie?

Otóż najpierw pojawia się żądza mordu i agresywne zachowania, później natomiast ich teoretyczne i ideologiczne uzasadnienie.

Barwy zniewolenia

J 8,31-42

W tym fragmencie pojawiają się rożne sposoby rozumienia słów "wolność" oraz "zniewolenie". Żydzi niewolę postrzegają jako uzależnienie od innego człowieka lub narodu. Tymczasem Jezus zniewolenie interpretuje jako uzależnienie od grzechu.

Żydzi dążą do zabicia Jezusa. W uwolnieniu się od przypominającego im o ich braku wolności upatrują szansy na jej odzyskanie.

I wyszedł zmarły

J 11, 1-45

Idę aby go obudzić

J 11,1-45 

Oblicza niesamowitości

J 4,43-54

Fragment ten obfituje w wydarzenia niesamowite. Niesamowita jest wiara urzędnika, przejawiająca się dwukrotnie - w prośbie skierowanej do Jezusa oraz ufności, z jaką wraca do domu. Niesamowite jest samo uzdrowienie na odległość. Dla mnie jednak tak samo, albo i bardziej, niesamowite, jest to, że Jezus wraca do Galilei, gdzie Go lekceważono, i mimo to tam, a nie gdzie indziej, uzdrawia chorych.

Idź, obmyj się

J 9, 1-41

Zrozumienie i ujawnienie

Mk 12, 28b-34

Dlaczego Pan Jezus chwali swojego interlokutora? Pewnie nie tylko dlatego, że tamten zrozumiał jego słowa. Myślę, że także, a może nawet przede wszystkim, dlatego, że uczony w Piśmie nie obawiał się przyznać, iż je rozumie...

Błąd aktora-obserwatora

Łk 11,14-23

Ci, którzy zarzucają Jezusowi działanie poprzez Belzebuba sami są pod wpływem złego ducha. Świadczy o tym zarówno ich zawiść, jak i zastosowanie szantażu emocjonalnego poprzez wystawienie na próbę.

O kolejności warunków

Mt 5,17-19

Kolejność działań występująca w ostatnim wersie, stanowiąca niejako warunek, przepis na "bycie wielkim w królestwie niebieskim" jest jasna. Najpierw wypełniać, później dopiero uczyć wypełniać.

O litości, bezduszności, mądrości i głupocie

Mt 18, 21-35

Jaka jest różnica między występującymi w tej przypowieści dwoma wierzycielami: litościwym panem a nielitościwym sługą-dłużnikiem?

Ten pierwszy od początku postępuje racjonalnie. Sprzedanie dłużnika i jego rodziny zagwarantuje odzyskanie należności. Również darowanie dłużnikowi wolności daje szansę, iż ten, dzięki swej ciężkiej pracy, ostatecznie będzie w stanie spłacić swoje zobowiązanie.

Ten drugi zaś postępuje wobec swojego dłużnika bardzo nieracjonalnie. Człowiek wtrącony do więzienia nie będzie mógł pracować i długu nie zwróci już na pewno.

Sprawiedliwość jako ochrona

Mt 1,16.18-21.24a

Józef jest określany jako sprawiedliwy. Czy przeprowadza on dochodzenie w sprawie ciąży Marii, by dowiedzieć się "jaka jest prawda"? Nie, jego sprawiedliwość polega na postanowieniu podjęcia działań mających ochronić ją przed krzywdą.

Potrzeba podstawowa a potrzeba dyskutowania

J 4, 5-42

Postawa Samarytanki może dziwić.

Jest wyraźnie poproszona o zaspokojenie czyjejś podstawowej i niezbędnej do życia potrzeby. Może to bez problemu zrobić. Dlaczego więc zamiast tego najpierw wdaje się w dyskusję?

Może dlatego, że przybysz jest Żydem a nie Samarytaninem?

A może dlatego, że ma ona pierwszy raz w życiu nad kimś przewagę?

Daj mi pić

J 4, 5-42

Mistyka matki synów Zebedeusza

Mt 20,17-28

Matka synów Zebedeusza może się wydać osobą antypatyczna, która szuka tylko dobra swojej rodziny oraz "nie rozumie o co chodzi". Wywołuje tym, w sumie zrozumiałe, oburzenie innych słyszących to uczniów.

A jednak... to, że formułuje ona takie prośby zaraz po tym, gdy Pan Jezus zapowiada swoją mękę świadczy o tym, że może ona pierwsza uwierzyła w zmartwychwstanie...

Miara

Łk 6,36-38

W stosunku do innych ludzi można stosować różne miary, w zależności od przyjętych kryteriów. Punktem odniesienia może być zażyłość z daną osobą, poziom znajomości, jej pozycja zawodowa lub społeczna a nawet przydatność. Jezus sprawę z jednej strony bardzo upraszcza, z drugiej zaś - bardzo utrudnia.Nie trzeba mieć skomplikowanych kryteriów pomiaru. Wystarczy, jeśli drugiego człowieka potraktujemy tak jak siebie.

 

3 namioty

Mt 17, 1-9

Pozór i prawda

Mt 7, 7-12

Pozorna mądrość polega na gmatwaniu rzeczy prostych tak, by "przeciętnemu słuchaczowi" wydały się niezrozumiałe i przedstawieniu ich w sposób tak mętny, by wyjść na "właściciela wielkiego umysłu". Tak właśnie robili "Uczeni w Piśmie" sami sobie przyznający "wyłączność na mądrość".

Prawdziwa mądrość polega na upraszczaniu rzeczy wielkich i skomplikowanych, rozjaśnianiu przekazu. Tak robił Jezus, który w tym fragmencie w paru zdaniach streszcza myśl przekazaną w Prawie i przez Proroków.

Wtedy opuścił Go diabeł

Mt 4,1-11

O kolei rzeczy

Mt 9, 14-15

Dyskusja zawarta w tym fragmencie dotyczy w gruncie rzeczy ciągu przyczynowo-skutkowego dotyczącego faktów i emocji oraz zachowań ludzkich. Podstawą jest zdarzenie - następnie wynikająca n niego emocja - a następnie zachowanie. Utrata pana młodego - utarta radości - demonstrowanie smutku.

Bagaż

Mk 10,17-27

Czy odpowiedź, którą daje Jezus swojemu interlokutorowi ma postawić mu barierę nie do przejścia, warunek nie do spełnienia? Moim zdaniem, chodzi jednak co innego. To raczej komunikat "jeżeli chcesz iść ze mną od razu, musisz się pozbyć wszystkich zbyt ciężkich bagaży i balastów.

Więcej niż pokarm

Mt 6, 24-34

Nad złymi i nad dobrymi

Mt 5, 38-48

Proporcje drzewa

Mk 8,22-26

Jezus dba o dyskrecję. Chroni chorego człowieka przed wścibskimi spojrzeniami ludzi. Dlatego też najpierw wyprowadza go poza wieś, a później - po uzdrowieniu, również zabrania do niej wstępować. Wydaje mi się, że występuje tutaj także inne uzdrowienie. Chory przestaje widzieć innych jak wielkie, potężne drzewa. Wracają mu proporcje i już wie, że nie jest mniejszy od innych.

Tak, tak, nie, nie

Mt 5,17-37

Poprzedzanie i zastąpienie

Łk 10,1-9

Siedemdziesięciu wybranych Pan Jezus wysyła przed sobą. Maja iść oni do tych miejsc w których i On ma zamiar się pojawić. Owi wysłannicy mają Go jedynie POPRZEDZIĆ, nie zaś ZASTĄPIĆ.

Znaki i dowody

Mk 8,11-13

Często żądanie "dania znaku", "dostarczenia dowodu" powoduje poważny problem oraz dyskomfort u tej osoby od której się znaku, dowodu wymaga. Największą trudnością często nie jest wcale sam dowód lub niemożność jego dostarczania. O wiele większym problemem może być decyzyjna, czy rzeczywiście powinno się dawać znak. A jeszcze trudniejsze może być trwanie w niedostarczaniu dowodu, często będące po prostu umiejętnością przeciwstawienia się szantażowi.

Nadanie nowego toru

Mk 7,14-23

Różne rzeczy mogą"zaatakować" człowieka z zewnątrz. Ważne, jak je "przetrawi". Różne sprawy mogą w człowieka uderzyć. Ważne, w jaki sposób je odbije zmieniając ich tor, amortyzując, bądź wzmacniając...

Wasze światło

Mt 5,13-16

Chęć bliskości, chęć oddalenia

Mk 5,1-20

Jak rożne jest zachowanie wobec Jezusa okolicznych mieszkańców oraz wyzwolonego opętanego. Ten ostatni najchętniej przebywałby cały czas w Jego obecności, ci pierwsi natomiast robią wszystko, by jak najprędzej się Go pozbyć. Skąd ta różnica? Zarówno pasterze trzód, jak i opętany przekonali się o potędze Jezusa. Jednakże on na niej zyskał (samego siebie), oni zaś stracili (swoje stada).

Błogosławieni

Mt 5,1-12a

Droga w górę, droga w dół

Mt 5,1-12a

Jezus wygłasza to kazanie ze szczytu góry. Okazuje się jednak, że błogosławionymi, tymi, którzy osiągną szczyt, będą ci, którzy spadają w otchłań, nierzadko będąc tam wepchniętymi przez innych ludzi.

Pozorne dobro, prawdziwe zło

Mk 3,22-30

Dlaczego uczeni w Piśmie rzucają na Jezusa takie kalumnie? Dlatego, że czyni dobro, którego oni nie czynią. Dlatego, że walczy skutecznie ze złem, z którym oni nie potrafią sobie poradzić. Wreszcie dlatego, że chcąc się "wylansować" na mędrców wiedzą, że aby zdobyć poważanie w pewnych kręgach, wystarczy niszczyć czyniących dobro, określając je mianem dobra pozornego.

Byli bowiem rybakami

Mt 4,12-23

Początek i koniec

Mk 3,13-19

Rozpoczęcie przez Jezusa szerszej - a więc realizowanej także przez powołanych do głoszenia nauki wysłanników - działalności wśród ludzi, wydaje się być od razu także przypieczętowaniem Jego późniejszego losu. Wynika to z tego fragmentu, podsumowanego stwierdzeniem, że jeden z wybranych Go zdradzi.

Wszyscy razem i każdy z osobna

Mk 3,7-12

Im więcej osób zostaje uzdrowionych przez Jezusa, tym więcej ludzi za Nim podąża. Tłum jest na tyle groźny, że uczniowie muszą przygotować Jezusowi możliwość ucieczki. I nawet gdy już niemalże brakuje Mu powietrza, napierający się nie cofają. I zapewne nie mają zamiaru tego zrobić, zanim ich prośby nie zostaną zrealizowane.

Wcześniejszy ode mnie

J 1,29-34

Wypełnić wszystko, co sprawiedliwe

Mt 3,13-17

Mądrość świata

Mt 2,1-12

Czym przejawia się mądrość trzech przybyszy ze Wschodu? Na pewno także ich wiedzą, że Herod, mimo iż to król, nie jest jednak ich władcą.

Potwierdzenie przez zaprzeczenie

J 1,19-28

Jan był na najlepszej drodze do stania się uznawanym przez wszystkich, zarówno zwykłych ludzi jak i tzw. elity, autorytetem swoich czasów. Wystarczyłoby, gdyby na którekolwiek z postawionych mu pytań odpowiedział "tak". Jednakże odrzucił on możliwą do osiągnięcia wśród współczesnych mu ludzi chwałę, nie chcąc zapewne uzyskać jej za pomocą półprawdy. Dzięki temu stał się autorytetem wszystkich czasów.